عفونت قارچی واژن
عفونت قارچی واژن یا در واقع قارچ ناحیه تناسلی ؛ یک عفونت قارچی است که باعث ایجاد حساسیت ، ترشح و خارش شدید واژن و مهبل می شود. لازم به ذکر است که عفونت قارچی ، یک عفونت انتقال یافته از رابطه جنسی محسوب نمی شود ؛ اما ریسک ابتلا به آن ، در زمان اولین فعالیت جنسی منظم ؛ افزایش می یابد. برای تشخیص دقیق و درمان عفونت قارچی در ناحیه تناسلی ، باید به متخصص زنان مراجعه نموده و توسط ایشان تحت معاینه و ارزیابی قرار گیرید. دکتر زهرا سیفی بهترین متخصص زنان در تهران و از حاذق ترین پزشکان متخصص حوزه زنان در این استان می باشند ؛ در صورت ابتلا به هر گونه ناراحتی یا بیماری زنان می توانید با نهایت اطمینان به مطب دکتر سیفی مراجعه کرده و به نتایج موفقیت آمیزی دست یابید.
علائم عفونت قارچی واژن
علائم این عفونت ، می تواند در دامنه ای از ملایم تا متوسط قرار داشته باشد ؛ موارد ذیل از جمله علائم رایج قارچ ناحیه تناسلی به شمار می روند :
- خارش و حساسیت در واژن و مهبل
- حس سوزش ؛ بخصوص در طول رابطه جنسی و ادرار کردن
- قرمزی و تورم مهبل
- درد واژن
- ایجاد جوش در واژن
- ترشح ماده غلیظ و سفید بدون بو از واژن
علل قارچ ناحیه تناسلی چیست ؟
قارچ کاندیدیازیس ، عامل بیشتر عفونت های قارچ ناحیه تناسلی می باشد. واژن به طور طبیعی ، متشکل از ترکیبی از قارچ کاندید و باکتری می باشد. باکتری خاصی ( لاکتوباسیلوس ) در این ناحیه تناسلی وجود دارد که برای جلوگیری از رشد بیش از حد قارچ ؛ عمل می کند ، ولی گاهی این تعادل به هم می خورد. وقتی قارچ کاندید ؛ بیش از حد رشد می کند یا نفوذ قارچ در لایه های سلولی عمیق تر واژن ، اتفاق می افتد ؛ علائم و نشانه هایی از عفونت قارچی واژن رخ می دهد.
رشد قارچ می تواند در اثر موارد زیر حادث شود :
- بارداری
- دیابت کنترل نشده
- ضعف سیستم ایمنی
- استفاده از آنتی بیوتیک که باعث به هم خوردن تعادل باکتری طبیعی واژن می شود.
- مصرف داروهای خوراکی جلوگیری از بارداری یا هورمون درمانی که سطوح استروژن را افزایش می دهد.
فاکتورهای خطر قارچ تناسلی چیست ؟
- استفاده از آنتی بیوتیک : عفونت های قارچی واژن در زنانی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند ، رایج است. طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها که دامنه ای از باکتری ها را می کشند ، باعث کشته شدن باکتری های سالم در واژن شده و به رشد بیش از حد قارچ ؛ منجر می شوند.
- سطوح افزایش یافته استروژن : عفونت های قارچی ، در زنان دارای سطوح استروژن بالا ، مثل زنان باردار یا زنانی که قرص های کنترل بارداری با دوز بالای استروژن را مصرف کرده یا هورمون تراپی استروژن را انجام می دهند ، رایج است.
- دیابت کنترل نشده : زنانی که قند خون در آن ها به خوبی کنترل نمی شود ، در مقایسه با زنانی که قند خون آن ها به خوبی کنترل شده است ؛ در معرض خطر افزایش یافته ابتلا به عفونت قارچ تناسلی هستند.
- سیستم ایمنی ضعیف : احتمال ابتلا به عفونت قارچی تناسلی در زنان دارای ایمنی کاهش یافته ، برای مثال ناشی از درمان کورتیکواستروئید یا عفونت HIV ، بیشتر است.
پیشگیری از عفونت قارچی واژن
- برای کاهش خطر عفونت های قارچی واژن ، حتما لباس زیر پنبه ای بپوشید که خیلی تنگ نباشد. همچنین اجتناب از موارد زیر نیز به پیشگیری از عفونت کمک می کند :
- پوشیدن جوراب شلواری تنگ
- محصولات معطر زنانه
- وان آب گرم و حمام آب داغ
- تعویض نکردن لباس های زیر مرطوب مثل مایو و لباس های ورزشی برای مدت طولانی
- استفاده از آنتی بیوتیک های غیر ضروری ، مثلا برای سرماخوردگی یا دیگر عفونت های ویروسی
- شستشوی واژن که برخی از باکتری های نرمال در واژن را که از ابتلا به عفونت جلوگیری می کنند ، از بین می برد.
نحوه تشخیص عفونت قارچی واژن
نحوه تشخیص این عارضه چندان دشوار نیست. برای این منظور بهترین متخصص زنان تهران ، سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و یا ابتلا به عفونت مخمر واژن در گذشته می کند. همچنین لازم است در رابطه با انواع عفونت مقاربتی شما سوال شود. در مرحله بعدی معاینه لگنی انجام خواهد شد. در این پروسه پزشک وضعیت دهانه رحم و دیواره های واژن را مورد بررسی قرار می دهد. برای معاینه علائم خارجی عفونت لازم است به ترشحات خروجی و مناطق اطراف دهانه ورودی واژن توجه شود. در صورت لزوم برای خانم هایی که به صورت مکرر به عفونت قارچی واژن مبتلا می شوند ، آزمایشاتی تجویز خواهد شد.
انواع راه های درمان عفونت قارچی واژن
با توجه به علل و شدت علائم این بیماری ، نحوه درمان عفونت قارچی واژن در تهران ، نیز برای هر فرد متفاوت است. معمولا برای درمان عفونت های قارچی ساده و حاد ، برای مدت 3 الی 7 روز پماد ، شیاف ضد قارچ و قرص تجویز می شود. بوتوکونازول ، کلوتریمازول ، فلوکونازول ، میکونازول و ترکونازول از جمله داروهای موثر در درمان این عارضه بوده که توسط متخصص زنان تجویز می شود. در صورتی که بعد از درمان مجدد دچار عفونت شدید ، لازم است به پزشک خود مراجعه نمایید. اگر باردار هستید ، داروی خوراکی برای شما تجویز نخواهد شد. در مواردی که فرد به عفونت مخمری دچار شود ، درمان های زیر توصیه می شود :
- داروی خوراکی فلوکنازول به فاصله 3 الی 7 روز در دو دوز منفرد تجویز خواهد شد.
- ممکن است اسید بوریک در مواردی خاص تجویز شود. این دارو نوعی کپسول است که داخل واژن قرار می گیرد و می تواند در از بین رفتن عفونت های قارچی موثر باشد.
- در افرادی که به عفونت قارچی مزمن و یا عفونت مقاوم به درمان دارویی دچار هستند ، درمان طولانی تر بوده و ممکن است تا 6 ماه ادامه داشته باشد.
عوامل افزایش‌دهنده در عفونت قارچی واژن
عوامل زیر می‌توانند ریسک ابتلا به عفونت قارچی واژن را افزایش دهند:
- مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها: زنانی که آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض عفونت‌های قارچی قرار دارند. آنتی‌بیوتیک‌هایی که طیف وسیعی از باکتری‌ها را می‌کشند، باکتری‌های سالم واژن را نیز از بین می‌برند که این امر منجر به رشد بیش از حد قارچ در واژن می‌شود.
- افزایش سطح استروژن: عفونت‌های قارچی در زنانی که سطح استروژن بالاتری دارند، شایع‌تر است. این شامل زنان باردار و زنانی است که از قرص‌های ضدبارداری استروژنی با دز بالا یا هورمون‌درمانی استروژنی استفاده می‌کنند.
- دیابت کنترل نشده: زنانی که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده است، نسبت به زنانی که قند خون تحت کنترل دارند، بیشتر در معرض ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند.
- اختلال در سیستم ایمنی: زنانی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، مثلاً به دلیل درمان با کورتیکواستروئیدها یا عفونت اچ‌آی‌وی، احتمال بیشتری دارد که به عفونت‌های قارچی مبتلا شوند.
التهاب واژن بر اثر عفونت قارچی
هنگامی که شما به عفونت قارچی مبتلا می‌شوید، قارچ‌ها محیط واژن را برای رشد و تکثیر مناسب می‌بینند. در نتیجه، شروع به افزایش و فعالیت در این محیط می‌کنند که می‌تواند منجر به بروز علائم بیماری شود. چون بدن شما نباید اجازه دهد که قارچ‌ها رشد کنند، آنها را به عنوان عوامل بیگانه شناسایی می‌کند و در تلاش است تا با آنها مقابله کند.
وقتی یک عامل بیگانه وارد بدن می‌شود و شروع به رشد و تکثیر می‌کند، سیستم ایمنی بدن فعال می‌شود. حتی اگر نتواند از ورود قارچ‌ها جلوگیری کند، سعی می‌کند جلوی رشد بیشتر آنها را بگیرد. این کار را با ایجاد التهاب انجام می‌دهد.
در فرایند التهاب، سلول‌های آسیب‌دیده در بدن شروع به فراخوانی فاکتورهای التهابی می‌کنند. این فاکتورها در محل تجمع می‌یابند و سلول‌های خونی را به محل آسیب جذب می‌کنند. همچنین، ماکروفاژهای بافتی (سلول‌های بیگانه‌خوار) در این محیط جمع می‌شوند. در نتیجه، بافت واژن قرمز و ملتهب می‌شود که نشانه‌ای از دفاع بیشتر بدن در برابر عفونت است.